Η Κατάρες του λόρδου Βύρωνα

Λόρδου Βύρωνος
Το προσκύνημα του Τσάιλντ Χάρολντ,

Άσμα 2ο, 15
Πάγος η καρδιά που σ΄ ατενίζει, Ευγενική Ελλάδα,
Ούτε αισθήματα εραστών πάνω στη σκόνη που αγάπησαν.
Τυφλά τα μάτια που δεν θα δακρύσουνε θωρώντάς Σου
τα τείχη θρύψαλα, συντρίμμια τα ιερά Σου, συλημένα
από των βρετανών τα χέρια, αυτών που θά πρεπε τα κάλλιστα να πράξουν
στη φύλαξη των άγιων λειψάνων Σου, που ανεπανόρθωτα χαθήκαν .
Ανάθεμα στην ώρα, όταν από το νησί τους τυχοδιώχτες ξεχύθηκαν
και γι άλλη μια φορά τον άμοιρό Σου κόρφο εξεσκίσαν,
ξεριζώνοντας τους μαραζωμένους Σου θεούς στο σιχαμένο κλίμα του βοριά!


CANTO THE SECOND
XV.

Cold is the heart, fair Greece, that looks on thee,
Nor feels as lovers o’er the dust they loved;
Dull is the eye that will not weep to see
Thy walls defaced, thy mouldering shrines removed
By British hands, which it had best behoved
To guard those relics ne’er to be restored.
Curst be the hour when from their isle they roved,
And once again thy hapless bosom gored,
And snatched thy shrinking gods to northern climes abhorred!